استاد فیض ‏الاسلام، علینقی

(ح 1364 -1284 ش)، عالم دینی، شارح و مصحح. در سال 1284، در چنین خانواده‏ای که به صفای معنوی آراسته بود، کودکی دیده به جهان گشود که سید علی نقی نامیده شد و بعدها به سید علی نقی سدهی اصفهانی آل دیباج مشهور و به فیض الاسلام موسوم گشت. لفظ سده در پسوند نامش، به زادگاهش اشاره دارد که در دوازده کیلومتری شمال غربی اصفهان است و اکنون خمینی شهر نامیده می‏شود. وی دانشمندی پرکار و پرثمر بود، و از آقا سید ابوالحسن اصفهانی، حاج شیخ ضیاءالدین عراقی، آقا شیخ محمد کاظم شیرزای اجازه‏ی اجتهاد داشت و نیز صاحب اجازه‏ی روایتی از آیت‏الله حاج شیخ علی‏اکبر نهاوندی و حاج شیخ عباس محدث قمی بود. وی بیش از چهل سال پیش «نهج‏البلاغه» را به فارسی روان ترجمه و شرح کرد که این کتاب به «نهج‏البلاغه» فیض‏الاسلام مشهور است. از دیگر آثارش: ترجمه و شرح «صحیفه‏ی کامله‏ی سجادیه»، که در 1375 ق منتشر شده؛ «قرآن عظیم»، ترجمه و خلاصه تفسیر، در سه مجلد که مؤلف حدود چهارده سال وقت خود را صرف تألیف این کتاب نموده؛ «اشارات الرضویه»؛ «افاضات الغرویه فی اصول الفقهیه»، عربی؛ «چراغ راه»؛ «رهبر گمشدگان در رجعت»، ردی بر عبدالوهاب فرید.[1] سید علینقی مشهور به (فیض‏الاسلام) صاحب ترجمه نهج‏البلاغه که در سده از حیات سلطان دختر شیخ فاضل آقا ملا محمدصادق سدهی به دنیا آمده و تحصیلات خود را در سده و اصفهان و قم و نجف اشرف نموده و بعد رحل اقامت به تهران افکنده و تا حال تحریر در کسوت روحانیت به کار تجارت و تبلیغ دین و تألیف اشتغال و آثار گرانقدری که ذیلا می‏نگارم از خود به یادگار گذارده است. 1- ترجمه نهج‏البلاغه در 6 جزء که در دو مجللد مکرر به طبع رسیده. 2- ترجمه صحیفه سجادیه. 3- تفسیر کلام‏اللَّه مجید 4- ترجمه صحیفه علویه.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: [1] کیهان فرهنگی (س 2، ش 2، ص 31)، مؤلفین کتب چاپی (610 -609 / 4)، نهج‏البلاغه (مقدمه).